شک ساری (ارکان)شک ساری (ارکان)، شک سرایت کننده به یقین سابق و تبدیل کننده آن به شک است. ۱ - تعریفشک ساری، از ارکان قاعده یقین است که با انتفای آن، قاعده یقین مرتفع می‌گردد، و آن شکی است که بعد از یقین به حکم یا موضوعی به وجود آمده و آن را مرتفع می‌سازد. ۲ - وجه تسمیهدلیل نام گذاری آن به «شک ساری» این است که شک لاحق به یقین گذشته سرایت کرده و آن را از بین می‌برد؛ برای مثال، شخصی به عدالت زید در روز جمعه یقین دارد، اما روز بعد یقین او به عدالت زید، به شک مبدل می‌گردد؛ یعنی روز شنبه به عدالت زید در روز جمعه شک می‌کند و این شک به یقین روز جمعه سرایت کرده و آن را از بین می‌برد. ۳ - نکته«شک ساری» به خود «قاعده یقین» نیز اطلاق می‌شود. [۳]
فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ولایی، عیسی، ص۲۲۴.
[۶]
فرائد الاصول، انصاری، مرتضی بن محمد امین، ج۲، ص۶۹۷.
[۷]
شرح رسائل، محمدی، علی، ج۶، ص۱۴۴.
[۸]
کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۴۴۷.
[۹]
کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۴۵۱.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۵۲۶، برگرفته از مقاله «شک ساری (ارکان)». |